R. Stüssi Photographic Works in Alsace

Damga tarihi : 1900 Almanya

R. Stüssi Photographische Manufaktur: Alsace’ta Fotoğraf Makinesi Üretimi ve Yenilikçi Patentler

R. (muhtemelen Rudolf) Stüssi Photographische Manufaktur hakkında günümüze ulaşan bilgiler sınırlıdır. Ancak eldeki belgeler, firmanın ilk faaliyetlerini İsviçre’nin Basel kentinde başlattığını, daha sonra ise Alsace bölgesindeki Mülhausen (Mulhouse) şehrinde bir şube açtığını göstermektedir. Firma büyük olasılıkla dönemin yaygın ekipmanları arasında yer alan büyük formatlı, ahşap gövdeli fotoğraf makineleri ve bunlara ait aksesuarların üretim ve satışını yapıyordu. 

1903 ve 1904 yıllarına ait Alman patent kayıtları, Stüssi’nin yalnızca bir satıcı değil, aynı zamanda yenilikçi bir üretici olduğunu ortaya koymaktadır. Patentlerden biri, objektifin yatay ve düşey eksenlerde hassas şekilde hareket etmesini sağlayan, iki döner diskten oluşan özel bir mekanizmayı kapsamaktadır. Bu da firmanın, fotoğraf makinelerinin teknik gelişimine katkıda bulunduğunu göstermektedir. Firmanın ürün yelpazesinde, makinelerin yanı sıra tripodlar (stativ), çeşitli aparatlar ve fotoğraf kimyasalları gibi tamamlayıcı malzemelerin de yer aldığı düşünülmektedir. 

Zarfın gönderildiği dönem olan 1871–1918 yılları arasında Alsace, Alman İmparatorluğu’nun kontrolündeydi. Bu dönemde Mulhouse, güçlü bir sanayi merkezi olarak hem tekstil hem de fotoğrafçılık alanında önemli bir üretim üssü konumundaydı. R. Stüssi firması, muhtemelen küçük ölçekli ama yenilikçi bir üretici olarak bu ortamda faaliyet gösterdi. Ancak 1918’de Alsace’nin yeniden Fransız idaresine geçmesiyle birlikte, firmanın kapanmış ya da farklı bir şekilde dönüşmüş olması muhtemeldir. 

Date of use : 1900 Germany

R. Stüssi Photographische Manufaktur: Camera Production and Innovative Patents in Alsace

Information about R. (likely Rudolf) Stüssi Photographische Manufaktur is limited today. However, available records indicate that the company first began operating in Basel, Switzerland, and later established a branch in Mulhouse (Mülhausen), Alsace.The firm most likely specialized in the production and sale of large-format wooden cameras and their accessories, which were common at the time.

German patent records from 1903 and 1904 show that Stüssi was not only a retailer but also an innovative manufacturer. One patent describes a special mechanism with two rotating discs that allowed the lens to move precisely along both the horizontal and vertical axes. This highlights the company’s role in the technical advancement of photographic equipment.The product range probably also included tripods (Stative), various apparatus, and photographic chemicals, offering photographers a wider set of tools.

During the period when this envelope was mailed (1871–1918), Alsace was under the German Empire’s control. At that time, Mulhouse was a major industrial hub, thriving in both textiles and photographic materials.Stüssi’s company operated as a small-scale but innovative manufacturer within this industrial setting. However, after Alsace returned to French administration in 1918, the firm was likely dissolved or transformed. Today, no business under this name survives.

The Standard Photo Co. Istanbul Ephemera

Efemera, Osmanlı İmparatorluğu

The Standard Photo Co. – Efemera Bağlamında Bir İnceleme

Efemera, kelime anlamıyla “günlük kullanım için üretilmiş ve kalıcı olması amaçlanmamış basılı malzemeler”i ifade eder. Biletler, afişler, reklam kartları, makbuzlar, davetiyeler, kartvizitler ve broşürler efemera örnekleri arasında sayılabilir. Bugün bu belgeler, gündelik yaşamın, ticari ilişkilerin ve toplumsal hafızanın önemli tanıkları olarak koleksiyon değeri taşımaktadır.

Bu çerçevede, The Standard Photo Co. stüdyosuna ait reklam kartları ve makbuz da efemera kategorisine girmektedir. Söz konusu belgeler, yalnızca dönemin ticari hayatını değil, aynı zamanda İstanbul’un kültürel yapısını anlamamız için de değerli ipuçları sunmaktadır.

30 Ekim 1918’de imzalanan Mondros Mütarekesi’nin ardından İstanbul, 1918–1923 yılları arasında İtilaf Devletleri’nin işgali altında kalmıştır. Bu dönemde özellikle Beyoğlu–Pera bölgesi, yabancı askerler, diplomatlar, Levantenler ve yerli halkın bir arada bulunduğu kozmopolit bir merkez haline gelmiştir. Ticari hayat canlanmış, kültürel çeşitlilik artmış ve fotoğraf stüdyolarına yönelik talep yükselmiştir. The Standard Photo Co. da bu ortamda faaliyet göstererek dönemin modern stüdyo anlayışını yansıtmış; portre, vesikalık ve özel çekimler sunmuştur.

Stüdyonun kuruluş tarihi ve kurucuları kesin olarak bilinmemekle birlikte, belgelerdeki İngilizce ve Fransızca ifadeler, işletmenin muhtemelen Rum, Ermeni veya Levanten kökenli bir girişimci tarafından kurulduğunu düşündürmektedir. Ne zaman açıldığı veya kapandığına dair doğrudan bir bilgi bulunmasa da eldeki reklam kartları ve makbuz, The Standard Photo Co.’nun Osmanlı İmparatorluğu’nun son dönemlerinde, 20. yüzyılın başlarında aktif olduğunu göstermektedir.

Kartlar ve makbuzlarda kullanılan İngilizce ve Fransızca dil, doğrudan işgal kuvvetleri mensuplarına, yabancı tüccarlara ve Levanten topluluğa hitap etmeyi amaçlayan bilinçli bir tercihti. 

Sonuç olarak, The Standard Photo Co.’ya ait reklam kartları ve makbuz yalnızca birer ticari belge değil; aynı zamanda Mütareke Dönemi İstanbul’unun çokkültürlü yapısını, Batılılaşma sürecini ve ticaret hayatını belgeleyen değerli efemera örnekleridir.

Ephemera, Ottoman Empire

The Standard Photo Co. – A Study in the Context of Ephemera

Ephemera refers to printed materials produced for everyday use that were not intended to be permanent. Tickets, posters, advertising cards, receipts, invitations, business cards, and brochures are among the typical examples. Today, such materials hold significant value as they serve as witnesses to daily life, commercial relations, and collective memory.

In this context, the advertising cards and the receipt belonging to The Standard Photo Co. studio can also be classified as ephemera. These documents not only shed light on the commercial life of the period but also provide valuable insights into the cultural fabric of Istanbul.

Following the signing of the Armistice of Mudros on October 30, 1918, Istanbul remained under the occupation of the Allied Powers between 1918 and 1923. During this time, the Beyoğlu–Pera district, in particular, became a cosmopolitan center where foreign soldiers, diplomats, Levantines, and local residents coexisted. Commercial activity flourished, cultural diversity increased, and the demand for photography studios rose considerably. Within this vibrant environment, The Standard Photo Co. operated as a modern studio, offering portraits, ID photographs, and private sittings.

Although the exact founding date and the identity of its founders remain uncertain, the use of English and French on its printed materials suggests that the studio was likely established by a Greek, Armenian, or Levantine entrepreneur. While there is no direct information on when the studio opened or closed, the surviving advertising cards and receipt indicate that The Standard Photo Co. was active during the final years of the Ottoman Empire, in the early 20th century.

The use of English and French on the cards and receipt reflects a deliberate strategy: English was intended to address occupying forces, foreign merchants, and the Levantine community, while French was widely used as the language of diplomacy and commerce in the late Ottoman Empire.

In conclusion, the advertising cards and receipt of The Standard Photo Co. are not merely commercial documents; they are also valuable examples of ephemera that document the multicultural character, Westernization process, and commercial life of Istanbul during the Armistice years.

Max Zahler Postcard: Family and Social History

Damga tarihi : 1918 Macaristan 

Max Zahler Fotoğraf Stüdyosu Adresli Kart: Aile, Ekonomi ve Toplumsal Yansımalar

Koleksiyonumda yer alan bu posta kartı, Max Zahler adlı bir fotoğraf stüdyosuna gönderilmiş. Zahler hakkında elimizde ayrıntılı bilgi bulunmasa da, karta yazılan mektup sadece kişisel bir yazışma değil, aynı zamanda dönemin sosyal ve ekonomik yapısına dair çok şey anlatan bir belge niteliğinde. Mektupta en çok dikkat çeken konu, aile içindeki maddi zorluklar ve bu zorluklara karşı geliştirilen dayanışma biçimleri. Yazar, bir kadının Seewasat’a gitmesine karşı çıkmadığını, ancak orada da bir işle meşgul olması gerektiğini vurguluyor. Bu ifade, kadınların yalnızca ailevi sorumluluklarla değil, aynı zamanda ekonomik katkı sağlamaları yönündeki beklentiyi de ortaya koyuyor.

Annenin sağladığı 100 kronluk desteğin sürdürülebilmesi için, bu paranın bir kısmının geri verilmesi gerektiği belirtiliyor. Bu durum, aile fertleri arasındaki yardımlaşmanın ne kadar kısıtlı imkânlarla yürütüldüğünü ve karşılıklı sorumluluk anlayışıyla sürdüğünü gösteriyor. Mektupta çocukların eğitimi ve geleceği üzerinde de önemle durulmuş. Özellikle kız çocuğunun da çalışıp eve katkıda bulunmasının gerekli olduğu belirtiliyor. Bu vurgu, dönemin ekonomik koşullarında kız çocuklarının da iş gücünün bir parçası olarak görülmesini ve aile ekonomisine katkı yapmalarının neredeyse zorunluluk hâline gelmesini gözler önüne seriyor.

Böylesi belgeler, yalnızca özel bir yazışma olarak değil, sosyal tarih açısından değerli birer kaynak olarak da değerlendirilebilir. Mektup, aile ilişkileri, kadınların toplumsal rolü, ekonomik sıkıntılar ve çocuk eğitimi konularının, dönemin insanlarının gündelik yaşamında nasıl bir ağırlık taşıdığını gösteriyor.Koleksiyon açısından bakıldığında ise, Max Zahler’in fotoğraf stüdyosuna hitaben yazılmış olması ayrı bir katman ekliyor. Zira bu tür belgeler, sadece kişisel hikâyeleri değil, aynı zamanda dönemin küçük işletmelerini, ticari adreslerini ve sosyal ağlarını da kayıt altına alıyor.

Date of use : 1918 Hungary

Max Zahler Photo Studio Postcard: Family, Economy, and Social Reflections

This postcard, addressed to the Max Zahler photo studio, is not only a personal letter but also a small yet meaningful window into the social and economic realities of its time. The letter reveals the struggles of family life and the ways people supported each other. The writer mentions that a woman’s move to Seewasat would be acceptable only if she engaged in some form of work there. 

This reflects the expectation that women should contribute to the household economy, not just manage domestic responsibilities.The continuation of a 100-crown allowance from the mother required partial repayment, showing how limited family resources were balanced through mutual responsibility.

Children’s education and future are emphasized throughout the letter. The writer stresses the importance of the daughter working to contribute to the household, a sign that even girls were expected to be part of the workforce in difficult times.

This letter is not merely private correspondence—it is also a valuable social document. It highlights everyday concerns: family bonds, women’s roles, financial difficulties, and education.From a collector’s point of view, its connection to Max Zahler’s photo studio adds another layer of interest, as it documents not only family stories but also small businesses and social networks of the era.

Benj. French & Co.: America’s Photo Supply Pioneer

Damga tarihi : 1899 Amerika

Benj. French & Co. – Amerika’da Fotoğraf Malzemelerinin Öncü Distribütörü

19. yüzyılın sonlarına doğru Amerika’da fotoğrafçılık hızla gelişirken, bu alandaki en önemli tedarikçilerden biri Benj. (Benjamin) French & Co. firmasıydı. Boston merkezli bu firma, özellikle Avrupa’dan gelen kaliteli optik ürünleri Amerika’ya getiren sayılı distribütörlerden birisiydi. Onları farklı kılan nokta , dönemin önde gelen markalarının Amerika’daki tek yetkili temsilcisi olmalarıydı. Firmanın en önemli iş ortaklarından biri Almanya’nın köklü optik üreticisi Voigtländer’di. 1756’da kurulan Voigtländer’in ünlü Euryscope objektifleri, geniş diyafram açıklıklarıyla portre ve iç mekân fotoğrafçılığında yüksek performans sunuyordu. 

Benj. French & Co., bu objektiflerin Amerika’daki tek distribütörüydü. Bunun yanında Paris merkezli Darlot firmasının portre ve hızlı objektiflerini de ülkeye getirmişlerdi. Darlot lensleri, özellikle stüdyo fotoğrafçılarının ve kuru plaka sistemini kullananların gözdesiydi. Firma sadece büyük şehirlerde değil, küçük kasabalarda da müşterilere ulaşıyordu. Örneğin Massachusetts’in Holliston kasabasında yaşayan Dr. H. Grant Atkins ( bu zarfın alıcısı ), firmanın müşterilerinden biriydi. Bu durum, Benj. French & Co.’nun yalnızca profesyonellere değil, amatör meraklılara da hizmet verdiğini göstermektedir. Şirketin geçmişi 1869 yılında kadar uzanmaktadır. O yıl yayınlanan bir fotoğraf dergisi ilanında, firmanın “fotoğraf ve ambrotip malzemeleri ithalatçısı” olarak tanıtıldığı görülmektedir . Ayrıca Voigtländer kameralarının da Amerika’daki tek temsilcisi oldukları belirtilmiş. Kurucusu Benjamin French, 1876’da Boston Fotoğraf Birliği başkanlığı yapmış bir isimdi. 

Firmanın ilk adresi Boston’daki 259 Washington Street olarak kayıtlarda geçmektedir. Zamanla adres değişiklikleri olmuş ve 19. yüzyılın son çeyreğinde merkez 319 Washington Street’e taşınmış. Firmanın 1900’lere kadar aktif olduğu bilinmekle beraber, kesin kapanış yılına dair bir bilgi bulunmamaktadır. Firmanın Ürün yelpazesi sadece lens ve kameralarla sınırlı değildi. Firma aynı zamanda fotoğraf albümleri, kartvizit albümleri, montaj kartonları, paspartüler, kimyasallar, fotoğraf kâğıtları ve kasetler gibi pek çok sarf malzemesini de satıyordu. İngiltere menşeli Trapp & Münch albumin kâğıtları da bunların arasındaydı. Bu geniş çeşitlilik sayesinde hem profesyonel fotoğrafçılar hem de amatörler için güvenilir bir kaynak olmuştur. Benj. French & Co. kendini tanıtmak için dönemin önde gelen dergilerinde düzenli olarak reklam vermekteydi. 

The American Annual of Photography ve The Philadelphia Photographer gibi yayınlarda çıkan ilanlarda ürünlerini öne çıkarıyor, katalog ve fiyat listesi taleplerini teşvik ediyordu. Avrupa’daki üreticilerle yapılan resmi anlaşmalar, firmayı sadece Boston’un değil, tüm Amerika’nın önemli satış ve bakım merkezi haline getirmişti. Kısacası Benj. French & Co., Avrupa’nın en saygın optik markalarını Amerika’ya taşıyarak fotoğrafçılığın gelişiminde önemli bir rol oynamıştır. Boston'da başlayan faaliyetleri, kısa sürede ülke geneline yayılmış ve 19. yüzyılın sonunda hem amatörler hem de profesyoneller için güvenilir bir distribütör olarak hafızalarda yer etmiştir. 

Date of use: 1899 USA

Benj. French & Co. – A Pioneer Distributor of Photographic Supplies in America

Towards the end of the 19th century, photography in America was rapidly developing, and one of the most important suppliers in this field was Benj. (Benjamin) French & Co.. Based in Boston, this company was among the few distributors that imported high-quality optical products from Europe to the United States. What set them apart was their role as the sole authorized representative of some of the era’s leading brands in the American market.One of the firm’s most important partners was Voigtländer, the long-established German optical manufacturer founded in 1756. Voigtländer’s famous Euryscope lenses, with their wide apertures, delivered excellent performance in portrait and interior photography. Benj. French & Co. was the exclusive distributor of these lenses in the United States. In addition, they also imported portrait and fast lenses from the Paris-based Darlot company, which were especially popular among studio photographers and those working with dry plate systems.

The company reached not only major cities but also smaller towns. For example, Dr. H. Grant Atkins, the addressee of this envelope, lived in Holliston, Massachusetts, and was among the firm’s customers. This shows that Benj. French & Co. served not only professionals but also amateur enthusiasts.The company’s history goes back at least to 1869. In that year, an advertisement in a photography journal introduced the firm as an “importer of photographic and ambrotype materials.” It was also noted that they were the sole American representative of Voigtländer cameras. The founder, Benjamin French, was an important figure in the local photography scene and served as president of the Boston Photographic Association in 1876. The firm’s first address was recorded at 259 Washington Street, Boston. Over time, it changed locations, and in the last quarter of the 19th century the headquarters moved to 319 Washington Street. Although the company is known to have been active until around 1900, there is no clear record of its exact closing date.

The company’s product range was not limited to lenses and cameras. It also offered photographic albums, carte-de-visite albums, mounting boards, passe-partouts, chemicals, photographic papers, and plate holders. Among these were the English-made Trapp & Münch albumen papers. Thanks to this wide variety, Benj. French & Co. became a reliable source for both professional photographers and amateurs.To promote itself, the company regularly placed advertisements in the leading photography journals of the time, such as The American Annual of Photography and The Philadelphia Photographer. 

These ads highlighted their products and encouraged requests for catalogs and price lists. Through official distribution agreements with European manufacturers, the firm became not only a central supplier in Boston but also a key sales and service center across the United States.In short, Benj. French & Co. played an important role in the development of photography by bringing Europe’s most respected optical brands to America. What began as a Boston-based business soon expanded nationwide, and by the end of the 19th century, the firm was remembered as a trusted distributor for both amateur and professional photographers.

Turkey Amateur Photo Club: Pioneer of Amateur Photography

Kullanım tarihi : 1970 Türkiye 

Türkiye Amatör Foto Kulübü: Türkiye’de Amatör Fotoğrafçılığın Öncüsü

Türkiye Amatör Foto Kulübü (TAFK), ülkemizde fotoğraf sanatının örgütlü bir biçimde gelişmesine öncülük eden en önemli girişimlerden biridir. 1949 yılında Ankara’da kurulan kulüp, amatör fotoğrafçılığı yaygınlaştırmak, üyeler arasında bilgi ve deneyim paylaşımını sağlamak ve fotoğraf sanatını uluslararası platformlarda temsil etmek amacıyla yola çıkmıştır. Kulübün resmî kuruluş onayı 3 Haziran 1950’de alınmış ve kısa sürede Türkiye’nin dört bir yanındaki fotoğraf meraklılarının buluşma noktası hâline gelmiştir. 1958 yılında TAFK, uluslararası arenada önemli bir adım atarak FIAP (Fédération Internationale de l'Art Photographique) üyesi oldu. Bu üyelik sayesinde kulüp, Türkiye’yi yurt dışındaki sergiler, yarışmalar ve sanat etkinliklerinde temsil etme fırsatı buldu. 1967’de merkezini İstanbul’a taşımasıyla birlikte etkinlik alanı genişledi, üye sayısı arttı ve daha yoğun sergi programları uygulanmaya başlandı.

TAFK’ın kuruluşunda en önemli isimlerden biri, Türkiye’de fotoğraf sanatının öncülerinden Şinasi Barutçu’dur. 1906’da İstanbul’da doğan Barutçu, genç yaşta fotoğrafla ilgilenmeye başladı ve 1920’li yıllarda bu ilgisini mesleğe dönüştürdü. Almanya ve İsveç’te aldığı eğitimle teknik bilgisini geliştiren Barutçu, 1930’lu yıllardan itibaren Gazi Terbiye Enstitüsü'nde fotoğraf ve grafik dersleri verdi.1940’lı ve 1950’li yıllarda çıkardığı fotoğraf dergileri, açtığı sergiler ve verdiği konferanslarla hem amatör hem de profesyonel fotoğrafçılara ilham oldu. 1955’te Türkiye’nin ilk renkli fotoğraf sergisini açarak döneminin öncülerinden biri olmayı sürdürdü.

 22 Haziran 1970 tarihli bir davet mektubu, TAFK’ın faaliyetlerinin ne kadar sistemli yürütüldüğünü gösteren önemli bir örnektir. Kulüp başkanı Şinasi Barutçu imzasıyla gönderilen bu yazıda, Türkiye’de fotoğraf kulüplerinin bir federasyon çatısı altında birleşmesi konusunun görüşülmesi ve Romanyalı fotoğrafçıların eserlerinin değerlendirilmesi gibi maddeler yer alıyordu. Bu tür toplantılar, hem yurt içi hem de yurt dışı sanat çevreleriyle güçlü bağlar kurulmasına katkı sağladı. TAFK, 1975 yılına kadar faaliyetlerini sürdürdü. Kapanışının ardından doğrudan veya dolaylı olarak İFSAK, AFSAD, AFAD gibi pek çok fotoğraf derneğine ilham verdi. Kuruluş felsefesi, amatör fotoğrafçılığın bir hobi olmanın ötesinde estetik ve kültürel bir değer taşıdığı anlayışına dayanıyordu.

Date of use : 1970 Türkiye

Turkey Amateur Photo Club (TAFK): Pioneer of Amateur Photography in Turkey

The Turkey Amateur Photo Club (TAFK) is one of the most important initiatives that shaped organized photography in Turkey. Founded in Ankara in 1949, the club aimed to promote amateur photography, facilitate knowledge and experience sharing among its members, and represent Turkish photography on international platforms. The club received its official recognition on June 3, 1950, and soon became a gathering point for photography enthusiasts across the country. In 1958, TAFK took a significant step internationally by becoming a member of the Fédération Internationale de l'Art Photographique (FIAP). This membership allowed the club to represent Turkey in exhibitions, competitions, and artistic events abroad. After moving its headquarters to Istanbul in 1967, the club expanded its activities, increased its membership, and implemented more intensive exhibition programs.

One of the most important figures in TAFK’s founding was Şinasi Barutçu, a pioneer of photography in Turkey. Born in Istanbul in 1906, Barutçu developed an interest in photography at a young age and turned it into a profession in the 1920s. He enhanced his technical knowledge through studies in Germany and Sweden and began teaching photography and graphic arts at the Gazi Terbiye Institute from the 1930s.During the 1940s and 1950s, his photography magazines, exhibitions, and lectures inspired both amateur and professional photographers. In 1955, he organized Turkey’s first color photography exhibition, further establishing himself as a leading figure of the era.

A June 22, 1970 invitation letter demonstrates the organized nature of TAFK’s activities. Signed by President Şinasi Barutçu, the letter addressed topics such as uniting Turkish photography clubs under a federation and evaluating works by Romanian photographers. Meetings like these strengthened connections between local and international artistic communities.TAFK continued its activities until 1975. After its closure, it inspired numerous photography associations such as İFSAK, AFSAD, and AFAD. Its founding philosophy emphasized that amateur photography is not merely a hobby, but an art form with aesthetic and cultural value.

M.A. Seed (Moses A. Seed) Dry Plate Company

Damga tarihi : 1908 Amerika

M.A. Seed (Moses A. Seed) Kuru Plaka Şirketi

M.A. Seed (Moses A.Seed) Kuru Plaka Şirketi, Lancashire (İngiltere) doğumlu Miles Ainscoe (Anscow) olarakda bilinir) Seed tarafından 1883 yılında St. Louis, Missouri’de kurulmuştur. Seed 1843 yılında İngiltere’de doğmuş, 1867’de ise ABD’ye göç ederek St. Louis’teki John A. Scholten fotoğraf stüdyosunda çalışmaya başlamıştır. Gerek çalışma tecrübelerine gerekse kendi çalışmaları neticesinde 1879 yılında bir kuru tabaka geliştirmiş ve "Seed Dry Plate" olarak piyasaya sunmuştur. 

1902 yılında Eastman Kodak, M.A. Seed Kuru Plaka Şirketi’ni satın almış ve Seed bu süreçte danışman olarak şirkette çalışmaya devam etmiştir. 1913 yılında ise St. Louis’te 70 yaşında hayatını kaybetmiştir. M.A. Seed Kuru Plaka Şirketi’nin en önemli ürünleri cam tabanlı kuru fotoğraf plakalarıdır. Ürünleri genellikle “Arrow Brand” (Ok Markası) adı altında pazarlanmış ve farklı boyutlarda üretilen plakalar fotoğrafçılara büyük kolaylık sağlamıştır. Bu plakalar, fabrikada önceden kaplanmış emülsiyona sahip olduklarından, fotoğraf makinesine takılıp anında kullanılabilecek hazır plakalar olarak tasarlanmıştır. Kuru Fotoğraf Plakaları (Dry Plates): Şirketin kamuflajlı, ön-kaplanmış cam plakaları “Extra Rapid Dry Plates” gibi özel türlerde piyasaya sunulmuştur. Bu plakalar yüksek duyarlılık için formüle edilmiş ve kutularında “mükemmel” ile “son derece duyarlı” oldukları vurgulanmıştır. 

Firma zaman zaman 3″×4″ boyutlu projektör slayt plakaları da üretmiştir. M.A. Seed Kuru Plaka Şirketi, 19. yüzyıl sonu fotoğrafçılığında kuru plaka teknolojisinin öncülerinden biri olarak kabul edilir. Kuru plakalar, öncekiler gibi hemen üretildikleri yerde kullanılması gereken ıslak kolodyon plakalarına göre çok daha pratiktir.M.A. Seed Dry Plate Company, günümüzde Kodak kadar bilinir bir marka olmasa da, fotoğrafçılık tarihindeki rolü büyüktür. Seed’in fabrikasında geliştirilen sistematik üretim teknikleri, kuru plaka pazarında güvenin oluşmasına katkıda bulundu. Ayrıca, Kodak’ın ABD genelinde bir tekel haline gelmesinden önce, bağımsız Amerikan firmalarının nasıl yenilikçi ürünler geliştirdiğinin de en önemli örneklerinden biridir.

Date of use : 1908 USA

M.A. Seed (Moses A. Seed) Dry Plate Company

The M.A. Seed (Moses A. Seed) Dry Plate Company was founded in 1883 in St. Louis, Missouri, by Lancashire-born Miles Ainscoe (also known as Anscow) Seed.Seed was born in England in 1843 and emigrated to the United States in 1867, beginning work at the John A. Scholten photographic studio in St. Louis. Through his experience and own experiments, he developed a dry plate in 1879 and introduced it to the market as the "Seed Dry Plate."

In 1902, Eastman Kodak acquired the M.A. Seed Dry Plate Company, and Seed continued to work as a consultant during this period. He passed away in St. Louis in 1913 at the age of 70.The company’s most important products were glass-based dry photographic plates. These products were typically marketed under the “Arrow Brand” and came in various sizes, providing great convenience for photographers.These plates, pre-coated with emulsion at the factory, were designed as ready-to-use plates that could be inserted into a camera and exposed immediately. The Dry Plates were offered in special types such as “Extra Rapid Dry Plates,” formulated for high sensitivity, with packaging emphasizing that they were “perfect” and “extremely sensitive.” Occasionally, the company also produced 3″×4″ projector slide plates.The M.A. Seed Dry Plate Company is considered one of the pioneers of dry plate technology in late 19th-century photography. Dry plates were much more practical than the earlier wet collodion plates, which had to be prepared and used on the spot.

Although the M.A. Seed Dry Plate Company is not as widely known today as Kodak, its role in photographic history is significant. The systematic production techniques developed in Seed’s factory helped establish trust in the dry plate market. Furthermore, the company provides a key example of how independent American firms innovated and developed new products before Kodak became a nationwide monopoly in the United States.