A. Goldmann: Early Camera Maker in Vienna

Damga tarihi : 1902 Avusturya 

1854 yılında, ince mobilyalar üreten bir dolap atölyesinin sahibi olan Anton Goldmann, dönemin önde gelen fotoğrafçılarından Ludwig Angerer ile tanıştı. Avusturya İmparatoru Franz Joseph I’in saray fotoğrafçısı olan Angerer, aynı zamanda Viyana’da ilk fotoğraf stüdyosunu kuran kişi olarak tanınır. Angerer’in yönlendirmesiyle fotoğrafçılıkla ilgilenmeye başlayan Anton Goldmann, bu alana olan ilgisini kısa sürede profesyonel bir düzeye taşıdı ve önemli bir üretici konumuna yükseldi.Fotoğrafçılığın büyük bir hızla yayıldığı 19. yüzyıl ortalarında, Anton Goldmann 1858 yılında A. Goldmann Fabrik Photographischer Apparate adlı firmasını kurdu. Şirket, Viyana’nın Theresianumgasse 31 numaralı adresinde faaliyet göstermeye başladı; ancak artan talepler sonucunda 1863 yılında Victorgasse 14 numaralı yeni merkezine taşındı. Firma, yüksek kaliteli kameraların üretiminin yanı sıra, çeşitli fotoğraf malzemeleri ve diğer üreticilerin ürünlerinin dağıtımıyla da ilgilendi. 

Bu sayede, 19. yüzyılın sonlarına kadar fotoğrafçılık camiasında saygın bir yer edinmeyi başardı.1891 yılında Anton Goldmann’ın oğlu R.A. Goldmann, şirketin başına geçerek teknolojik gelişmelere daha fazla odaklandı. R.A. Goldmann başkanlığındaki firma, özellikle hassas fotoğraf makineleri üretiminde önemli ilerlemeler kaydetti. Örneğin, Dr. Dimmers tarafından geliştirilen ve gözün arka kısmını görüntüleyebilen ilk kamera, yine bu firma tarafından üretildi. Ayrıca, Avusturya’nın hava haritalama öncüsü Kaptan Theodor Scheimpflug için geliştirilen fotoprospektograf ve balon cihazları gibi teknik donanımlar da firmanın ürün yelpazesinde yer aldı. Petzal ve diğer üreticiler için özel siparişle üretilen cihazlar da Goldmann’ın teknik kabiliyetinin göstergesidir.Anton Goldmann’ın 30 Mayıs 1904 tarihindeki vefatının ardından, R.A. Goldmann liderliğindeki firma daha geniş vizyonlarla faaliyetlerine devam etti. 

1917 yılında, Avusturya'nın önde gelen fotoğraf malzemeleri satıcısı Hrdliczka ile birleşerek, fotoğraf kâğıtları ve kimyasalları üreten Langer firmasıyla da ortaklık kurdu. Bu birleşme sonucunda, kurucu isimlerin hecelerinden oluşturulan “Herlango” adı altında yeni bir şirket kuruldu. Herlango markası altında yalnızca Goldmann kameraları değil, diğer üreticilerin ürünleri de satışa sunuldu. Bugün bile birçok Herlango patenti Goldmann ailesine aittir.Bu tarihsel arka plan ışığında, 1902 yılında Viyana’dan gönderilen ve İspanya’nın Guadalajara kentinde mühendislik eğitimi almakta olan Francisco Guerrero’ya hitaben yazılmış bu posta kartı, dönemin teknik iletişim stratejileri açısından son derece değerli bir belge niteliği taşımaktadır. Gönderen kurum, R.A. Goldmann firmasının kendisidir. Kartın ön yüzünde yer alan “R.A. GOLDMANN Fabrik photographischer Apparate, Wien, IV/2 Victorgasse 14” ibaresi, firmanın o dönemdeki merkez adresini açıkça belirtmektedir.Kartta yer alan bilgiler, firmanın yalnızca yerel bir üretici değil, aynı zamanda uluslararası düzeyde faaliyet gösteren ve teknik çevrelerle doğrudan temas kurmaya çalışan bir yapı olduğunu göstermektedir. 

Adreslenen kişi olan Francisco Guerrero’ya “Alumno de Ingenieros” (Mühendislik öğrencisi) unvanıyla hitap edilmesi, bu yazışmanın ürün tanıtımı ya da teknik işbirliği amacı taşıdığını düşündürmektedir. Firma, dönemin potansiyel teknik uzmanlarına ya da geleceğin mühendislerine ulaşarak, hem ürünlerini tanıtmakta hem de teknik bilgi alışverişinde bulunmayı hedeflemektedir.Kart üzerinde yer alan iki adet 5 Heller değerindeki Avusturya-Macaristan pulu, İmparator Franz Joseph’in portresini taşımakta ve her iki pul da “533” numaralı Viyana posta dairesinde damgalanmıştır. Bu yönüyle kart, yalnızca bireysel bir haberleşme aracı değil; aynı zamanda uluslararası ticari ilişkilerin ve kurumsal tanıtım faaliyetlerinin bir parçası olarak da değerlendirilebilir.Kartın arka yüzünde Almanca olarak el yazısıyla yazılmış bir mesaj yer almaktadır. Her ne kadar yazının bir kısmı okunması zor olsa da, genel anlamda aşağıdaki ifadelere yer verildiği anlaşılmaktadır: 

“Sayın Francisco Guerrero, Guadalajara. Aşağıda size yeni fiyat listemizi (kataloğumuzu) gönderiyorum. Bu katalogda, özellikle yeni alüminyumdan imal edilmiş katlanabilir cep kameralarımızı tanıtıyoruz; bu ürünler oldukça rağbet görmektedir. Ayrıca doğrudan pozlama yapabilen cihazlarımız da bu katalogda yer almaktadır. Söz konusu alüminyum cep kameralarımız her boyutta mevcuttur.Yakın zamanda sizden bir sipariş almayı umarız.”

Bu ifadeler, R.A. Goldmann firmasının yalnızca ürün satışı değil, aynı zamanda bilgi paylaşımı ve teknik tanıtım konularında da etkin bir strateji izlediğini ortaya koymaktadır.1902 tarihli bu posta kartı, yalnızca bir filateli objesi değil, aynı zamanda sanayi devrimi sonrasında Avrupa'da teknik üretim gerçekleştiren bir firmanın uluslararası tanıtım çabalarını belgeleyen önemli bir kaynak olarak değerlendirilebilir. Kart; posta tarihçiliği, fotoğraf teknolojisi ve endüstriyel iletişim açısından çok katmanlı bir öneme sahiptir. R.A. Goldmann gibi firmalar, bu türden yazışmalarla yalnızca ürünlerini tanıtmakla kalmamış, aynı zamanda bilimsel ve teknik gelişmelere katkı sunabilecek bireylerle doğrudan temas kurarak, erken dönem teknoloji transferine öncülük etmişlerdir.

Date of use : 1902 Austria 

In 1854, Anton Goldmann, the owner of a fine furniture cabinet workshop, met Ludwig Angerer, one of the leading photographers of the time. Angerer, known as the court photographer of Austrian Emperor Franz Joseph I, was also recognized as the founder of the first photographic studio in Vienna. Under Angerer’s guidance, Anton Goldmann developed an interest in photography, which quickly evolved into a professional pursuit, eventually establishing him as a significant manufacturer in the field.During the mid-19th century, a time when photography was rapidly spreading, Anton Goldmann founded the company A. Goldmann Fabrik Photographischer Apparate in 1858. The firm began operating at 31 Theresianumgasse in Vienna, but due to increasing demand, it moved in 1863 to a new headquarters at 14 Victorgasse. In addition to producing high-quality cameras, the company also dealt with various photographic materials and the distribution of products from other manufacturers. As a result, it earned a respected position within the photographic community by the end of the 19th century.

In 1891, Anton Goldmann’s son, R.A. Goldmann, took over the company, placing greater emphasis on technological advancements. Under his leadership, the firm made significant progress in the production of precision photographic equipment. For example, the first camera capable of imaging the back of the eye, developed by Dr. Dimmers, was manufactured by this company. The company also produced technical equipment such as photoprospectographs and balloon apparatuses for Austria’s aerial mapping pioneer, Captain Theodor Scheimpflug. Devices made to special order for Petzal and other manufacturers further demonstrated Goldmann’s technical capabilities.

Following Anton Goldmann’s death on May 30, 1904, the company continued its operations under the broader vision of R.A. Goldmann. In 1917, the firm merged with Hrdliczka, one of Austria’s leading suppliers of photographic materials, and also partnered with Langer, a manufacturer of photographic papers and chemicals. This merger led to the establishment of a new company under the name “Herlango,” derived from the syllables of the founders’ names. Under the Herlango brand, not only were Goldmann cameras sold, but also products from other manufacturers. Many Herlango patents are still held by the Goldmann family today.In this historical context, a postcard sent in 1902 from Vienna to Francisco Guerrero, a student studying engineering in Guadalajara, Spain, serves as a highly valuable document in terms of the period’s technical communication strategies. The sender was none other than the R.A. Goldmann firm. The front of the card bears the inscription “R.A. GOLDMANN Fabrik photographischer Apparate, Wien, IV/2 Victorgasse 14,” clearly indicating the company’s address at the time.The details on the card reveal that the firm was not just a local manufacturer but also an internationally active entity seeking direct contact with technical circles. 

Addressing the recipient as “Alumno de Ingenieros” (Engineering Student) suggests that the correspondence aimed at product promotion or technical collaboration. The firm appears to have been targeting potential technical experts or future engineers, intending both to promote its products and engage in the exchange of technical knowledge.The card features two 5-Heller Austro-Hungarian stamps bearing the portrait of Emperor Franz Joseph, both postmarked at Vienna’s post office number “533.” In this respect, the postcard can be considered not only a personal communication tool but also a part of international commercial relations and corporate promotional activities.On the back of the postcard, a handwritten message in German is present. Although parts of the text are difficult to decipher, it generally contains the following statements:

 “Dear Francisco Guerrero, Guadalajara.Below, I am sending you our new price list (catalog). In this catalog, we particularly present our new folding pocket cameras made of aluminum; these products are in high demand. Also featured are our devices capable of direct exposure. These aluminum pocket cameras are available in all sizes.We hope to receive an order from you soon.” 

These statements clearly show that R.A. Goldmann was actively pursuing not only sales but also knowledge sharing and technical promotion.This 1902 postcard is not only a philatelic item but also a significant document evidencing the international promotional efforts of a European firm engaged in technical production in the post-Industrial Revolution era. The card holds multi-layered importance in terms of postal history, photographic technology, and industrial communication. Through such correspondences, firms like R.A. Goldmann not only promoted their products but also sought direct contact with individuals capable of contributing to scientific and technical advancements—thus playing a pioneering role in early technological transfer.

Camera Offer from Pallavicino to Berlin

Damga tarihi : 1892 İtalya

Bu kart, 1892 yılında Torino'daki Pietro Pallavicino adlı bir optik ve fotoğraf malzemeleri satıcısı tarafından Berlin'deki G. Goliasch & Cia firmasına gönderilmiştir. Şirket hakkında net bir bilgi olmasada kart üzerindeki mühürden Ottico" (Optikçi)"Apparecchi Fotografici e Timbri" (Fotoğraf makineleri ve mühürler / damgalar satan) bir firma olduğu anlaşılmaktadır. Kartın arka yüzünde italyanca  bir metin yer almaktadır. Bu metinin tercümesi ise şöyledir ; 

"Saygıdeğer Baylar Goliasch & Şirketi Berlin, Son çıkan, mükemmel kalitede ve çok uygun fiyatlı yeni taşınabilir fotoğraf makineleri partisinin elime ulaştığını size bildirme onuruna sahibim. Size resimli kataloğumu göndermekten mutluluk duyuyorum ve tarafınızdan siparişlerinizi almakla onurlandırılmayı umuyorum. Saygılarımla, P. Pallavicino"

Date of use : 1892 Italy

This card was sent in 1892 by Pietro Pallavicino, an optical and photographic equipment dealer from Turin, to the G. Goliasch & Cia company in Berlin. While there is no concrete information about the company, the seal on the card indicates that it was a business dealing in "Ottico" (Optician), "Apparecchi Fotografici e Timbri" (Photographic Equipment and Stamps).The text on the reverse side of the card, in Italian, reads as follows:

" Dear Sirs, Goliasch & Company, Berlin,It is my honor to inform you that the latest batch of portable cameras, of excellent quality and at very reasonable prices, has arrived in my hands. I am pleased to send you my illustrated catalog and I hope to be honored with your orders.Sincerely,P. Pallavicino"

Anton Frey, Court Photographer in Amberg

Damga tarihi : 1923 Almanya 

Anton Frey, 19. yüzyıl sonu ve 20. yüzyıl başlarında Almanya’nın Bavyera eyaletinde yer alan Amberg şehrinde faaliyet gösteren tanınmış bir Hofphotograph, yani saray fotoğrafçısıydı. Bu unvan, onun dönemin kraliyet ailesi ve yüksek sosyetesi için fotoğraf hizmeti sunduğunu göstermektedir. Anton Frey, Amberg’deki stüdyosunda özellikle önemli figürlerin portrelerini çekmekte, dönemin fotoğrafçılık sanatını ve tekniklerini ustalıkla yansıtan çalışmalara imza atmaktaydı. Kardeşi Ferdinand Frey ile birlikte “Ferd. u. Ant. Frey” adıyla hizmet veren bu stüdyo, Amberg’de Sulzbacher Straße ile Kaiser-Wilhelm-Ring’in kesiştiği köşede yer almaktaydı.

 Frey’in stüdyosunda çekilen portreler yalnızca sanatsal açıdan değil, aynı zamanda dönemin giyim tarzı ve toplumsal yapısını belgeleyen önemli görsel kaynaklar olarak da dikkat çeker. Bugün bile varlığını sürdüren bu fotoğraf stüdyosu, Almanya’nın en eski fotoğraf stüdyolarından biri olarak kabul edilmekte ve 156 yılı aşkın bir süredir faaliyet göstermektedir. Stüdyo hakkındaki bu kısa bilgiden sonra birazda zarf üzerini inceleyelim. Bu zarf Almanya’dan gönderilmiş olup üzerinde Weimar Cumhuriyeti dönemine ait Alman pulları taşımaktadır. Zarfın üzerinde toplam 700 Mark değerinde pul bulunur; bunlar arasında iki adet 300 Mark’lık yeşil ve bir adet 100 Mark’lık mor pul yer alır. Pullar üzerindeki “Deutsches Reich” ibaresi, bu zarfta kullanılan pul serisinin Weimar Cumhuriyeti dönemine ait olduğunu göstermektedir. Bu döneme ait yüksek değerli pulların kullanılması, Almanya'nın 1920'li yıllarda yaşadığı hiperenflasyon sürecinin açık bir göstergesidir. Zarfın sol alt köşesinde bulunan kırmızı renkli “Durch Eilboten – Expres” etiketi, bu gönderinin ekspres posta servisiyle hızlı bir şekilde ulaştırılmak üzere gönderildiğini belirtmektedir. 

1923 yılına gelindiğinde Almanya, benzeri görülmemiş bir ekonomik çöküş yaşamaktaydı. I. Dünya Savaşı sonrasında imzalanan Versay Antlaşması’nın getirdiği ağır ekonomik yük, özellikle Fransa ve Belçika'nın 1923 yılında Ruhr Bölgesi’ni işgal etmesiyle birlikte daha da ağırlaşmıştı. Almanya’nın sanayi üretimi durma noktasına gelirken, hükümet çözüm olarak büyük miktarda para basmaya başlamış ve bunun sonucunda paranın değeri hızla düşmüştü. Hiperenflasyonun zirve yaptığı Ekim 1923’te bir Amerikan doları 4,2 trilyon Alman Markı’na eşdeğer hale gelmişti. Bu ekonomik kriz, günlük ihtiyaç maddelerinden hizmetlere kadar her şeyin fiyatının saatler içinde değişmesine neden olmuştu. Posta sistemi de bu durumdan fazlasıyla etkilenmiş, gönderi ücretleri sürekli güncellenmişti. 1923’ün ortalarında bir mektup göndermek için 100 ila 200 Mark yeterliyken, yılın sonlarına doğru bu ücret milyarlarca Mark’a kadar çıkmıştı. Bu nedenle zarfların üzerine birden fazla ve yüksek değerli pul yapıştırılması gerekmiş, posta gönderileri adeta ekonomik felaketin görsel bir belgesi haline gelmişti. 

Date of use : 1923 Germany

Anton Frey was a renowned Hofphotograph—a court photographer—active in the city of Amberg, located in the Bavarian region of Germany, during the late 19th and early 20th centuries. This title indicates that he provided photographic services to the royal family and the upper echelons of society of his time. Operating a photography studio in Amberg, Frey specialized in portraits of prominent individuals, producing works that skillfully reflected the photographic art and techniques of the era. Together with his brother Ferdinand Frey, he offered services under the name "Ferd. u. Ant. Frey." Their studio was located at the corner of Sulzbacher Straße and Kaiser-Wilhelm-Ring in Amberg.

 The portraits produced in this studio are significant not only from an artistic perspective but also as visual documents that reveal the fashion and social structure of the period. Still in operation today, this photography studio is considered one of the oldest in Germany, having been active for over 156 years.Following this brief overview of the studio, let us now examine the envelope in question. It was sent from Germany and bears German stamps from the Weimar Republic period. The envelope carries a total postage value of 700 Marks, which includes two green stamps of 300 Marks each and one purple stamp of 100 Marks. The inscription “Deutsches Reich” on the stamps indicates that they belong to the Weimar Republic era. The use of such high-value stamps is a clear reflection of the hyperinflation that gripped Germany during the 1920s. On the lower-left corner of the envelope, a red label reading “Durch Eilboten – Expres” signifies that this item was sent via express mail for expedited delivery.

By 1923, Germany was experiencing an unprecedented economic collapse. The heavy financial burden imposed by the Treaty of Versailles after World War I had already strained the economy, and this pressure intensified with the French and Belgian occupation of the Ruhr region in 1923. As industrial production came to a standstill, the German government resorted to printing massive amounts of money in an attempt to meet its financial obligations, leading to a rapid devaluation of the currency. At the peak of hyperinflation in October 1923, one U.S. dollar was equivalent to 4.2 trillion German Marks. Prices of everyday goods and services could change within hours, and the postal system was significantly affected by this economic turmoil. Postal rates were constantly being adjusted, and while a standard letter could be sent for 100 to 200 Marks in mid-1923, by the end of the year, that amount had soared to billions of Marks. Consequently, it became necessary to affix multiple high-value stamps to envelopes, turning these postal items into visual records of economic disaster.

Publibel Belgium Cards & Kodak Ads

Yayın tarihi : 1950'ler Belçika

Bu kullanılmamış kartpostal, Publibel yayınları kapsamında yayımlanmış olup, Belçika'ya ait ve Kodak firmasının reklamını içeren nostaljik bir parçadır. Görselde, bir fotoğrafçı elinde büyük, kutulu bir fotoğraf makinesi tutmaktadır.Publibel, 1933 ile 1984 yılları arasında Belçika'da yayımlanan reklamlı posta kartlarını ifade eder. Bu kartlar, "Agence Publicité de Belge Postale" (Belçika Posta Reklam Ajansı) tarafından basılmış olup, adını bu ajansın kısaltmasından almıştır.

 İlk etapta yaklaşık 209 kart numarasız olarak yayımlanmış, sonrasında ise numaralandırma sistemine geçilmiştir.2225 numaralı karttan itibaren, kullanılan dile göre harf kodları eklenmiştir: N (Felemenkçe), F (Fransızca), A (Almanca) ve iki dilli kartlar için NF (Felemenkçe/Fransızca) veya FN (Fransızca/Felemenkçe). Yayınlandığı süre boyunca 3000’den fazla kart basılmış olup, elde edilen gelirler hayır kurumlarına bağışlanmıştır.

Date of use : 1050s Belgium

This unused postcard is a nostalgic piece published as part of the Publibel series, originating from Belgium and featuring an advertisement for the Kodak company. In the image, a photographer is shown holding a large, box-style camera.Publibel refers to a series of advertising postcards issued in Belgium between 1933 and 1984. These cards were printed by the "Agence Publicité de Belge Postale" (Belgian Postal Advertising Agency), from which the name Publibel is derived.

 Initially, around 209 cards were issued without any numbering, but a numbering system was later introduced.Starting with card number 2225, letter codes indicating the language of the card were added: N for Dutch, F for French, A for German, and NF or FN for bilingual cards (Dutch/French or French/Dutch). Over the course of its publication, more than 3,000 cards were produced, and the proceeds from their sale were donated to charitable organizations.

A. Clossier Envelope, 1962 Algeria & Real Photo

Damga tarihi : 1962 Cezayir 

Zarf üzerinde gönderici olarak "A. Clossier" ismi yer almaktadır. Ne yazık ki bu firma ya da kişi hakkında elimizde yeterli bilgi bulunmamaktadır. Ancak zarfın 1962 yılına ait olması, onu tarihsel açıdan oldukça dikkat çekici kılmaktadır. Bu dönem, Cezayir’in Fransa’dan bağımsızlığını kazandığı yıllara denk gelmektedir. Bağımsızlık süreci boyunca birçok Fransız işletmesi ve birey, Cezayir’den ayrılmak zorunda kalmıştır. A. Clossier isminin bir fotoğraf stüdyosuna ya da ticari fotoğrafçılık hizmeti sunan bir şahsa ait olabileceği düşünülmektedir. Zarfın alıcısı ise "REAL PHOTO" adlı bir firmadır. Bu kuruluşun da büyük olasılıkla fotoğraf baskı hizmeti veren bir işletme, kartpostal üreticisi ya da yerel bir fotoğrafçı olduğu tahmin edilmektedir. Ne yazık ki, günümüzde hem gönderici hem de alıcı hakkında ayrıntılı bilgiye ulaşmak mümkün değildir.

 Zarf üzerinde dikkat çeken önemli bir unsur da “Par le Village Kangourou” ibaresini taşıyan bir damgadır. Bu ifade, muhtemelen Fransız sömürge dönemine ait bir sosyal yardım, dayanışma veya posta kampanyasını temsil etmektedir. Bu tür bir damga, birkaç farklı bağlamda değerlendirilebilir: Sosyal Yardım Kampanyası: “Kangourou” (Kanguru) kelimesi, Fransa'da sıklıkla çocuk bakımı, aile dayanışması ve sosyal yardım projeleriyle ilişkilendirilir. Fransız ana karasında ve sömürgelerinde, özellikle yoksul ya da kimsesiz çocuklara yönelik çeşitli yardım kampanyaları düzenlenmiştir. Bu damga, bu tür bir kampanya kapsamında gönderilen bir posta zarfına ait olabilir. Özel Posta Servisi: Fransız sömürge döneminde, bazı bölgelerde özel posta organizasyonları ya da belirli kurumlara ait kampanyalar yürütülmüştür. “Village Kangourou” ifadesi, belirli bir yardım kuruluşu, okul veya yetimhane ile ilişkili olabilir. Fransız Sömürge Dönemi Sosyal Projesi: Fransa’nın özellikle Cezayir’de sosyal kalkınma projeleri kapsamında bazı yerleşim birimlerine özel destek verdiği bilinmektedir. “Village Kangourou”, bu tür bir sosyal proje çerçevesinde kurulan veya desteklenen bir yerleşim yeri ya da girişim olabilir. Bu tür damgalar, yardım amaçlı gönderilerde ya da özel posta uygulamalarında sıklıkla kullanılmıştır. Son olarak, Cezayir'deki Fransız posta sistemi hakkında da birkaç bilgi vermek yararlı olacaktır. 

1830’da Fransız askeri işgali ile birlikte Cezayir, yeni bir idari sistemin parçası hâline geldi ve bu süreçte modern bir posta ağı oluşturuldu. Fransız yönetimi altında, posta organizasyonu başlangıçta askeri ve resmi haberleşmeyi kolaylaştırmak için kuruldu. Ancak kısa sürede sivil halkın kullanımına da açılarak Fransa ile Kuzey Afrika arasındaki bağı güçlendirdi.Fransızlar, Cezayir’de bir posta sistemi kurmaya başladığında, ilk postaneler Cezayir, Oran ve Konstantin gibi önemli şehirlerde açıldı. 1835 yılına gelindiğinde, yerel halk da bu hizmetlerden yararlanmaya başladı. O dönemdeki posta hizmetleri Avrupa standartlarına göre düzenlenmişti ve Fransa ile Cezayir arasında düzenli posta rotaları oluşturulmuştu. Fransa’nın çeşitli limanlarından gemilerle taşınan mektuplar Cezayir’e ulaştıktan sonra ülkedeki farklı noktalara dağıtılıyordu.1849 yılına gelindiğinde, Cezayir’de kullanılan posta pulları doğrudan Fransa’dan sağlanıyordu. Bu dönemde Fransız pulları Cezayir’de geçerliydi ancak üzerlerine postanelerin bulunduğu şehirlerin isimlerini içeren damgalar basılıyordu. Bu damgalama sistemi, mektupların hangi bölgeden gönderildiğini belirlemeye yardımcı oluyordu. Ancak Cezayir’in kendi pullarını basması ancak 1924 yılında mümkün oldu. Bu tarihten itibaren "Algérie" ibaresini taşıyan özel pullar piyasaya sürüldü. Bu pullarda Cezayir’in tarihi yapıları, kültürel simgeleri, doğal manzaraları ve geleneksel motifleri yer aldı.Denizaşırı haberleşmenin giderek daha önemli hâle gelmesiyle birlikte, Fransa ile Cezayir arasındaki posta hizmetleri genişletildi. 

Marsilya ve Toulon gibi limanlar, iki bölge arasında mektupların ve paketlerin taşınmasında ana merkezler hâline geldi. Kuzey Afrika’daki diğer Fransız kolonilerinde olduğu gibi, Cezayir’deki posta sisteminde de "Afrique du Nord" (Kuzey Afrika) damgaları kullanıldı. Bu damgalar, yalnızca Cezayir pullarında değil, Fransız pullarında da postayı geçerli kılmak için kullanılıyordu.1954’te başlayan Cezayir Bağımsızlık Savaşı, posta sistemini büyük ölçüde sekteye uğrattı. Fransız yönetimine karşı mücadele veren Ulusal Kurtuluş Cephesi (FLN), iletişim hatlarını kesmek için çeşitli sabotaj girişimlerinde bulundu. Bu süreçte bazı postaneler kapandı ve posta hizmetlerinde ciddi aksamalar yaşandı. Fransız ordusu askeri haberleşme kanallarını güçlendirmeye çalışsa da sivil posta hizmetleri büyük ölçüde zayıfladı. 1962’de Cezayir’in bağımsızlığını ilan etmesiyle birlikte Fransız posta sistemi resmi olarak sona erdi ve yerini Cezayir Ulusal Posta İdaresi aldı.Fransız posta sistemi, Cezayir’de yalnızca bir haberleşme aracı değil, aynı zamanda Fransa’nın sömürge politikalarının bir parçasıydı. Postaneler yalnızca mektupların ve resmi belgelerin iletimini sağlamakla kalmayıp, aynı zamanda Fransız kültürünün ve yönetim anlayışının Cezayir’de yayılmasına katkıda bulunuyordu. Ancak bağımsızlık mücadelesi sırasında posta sisteminin stratejik önemi de ortaya çıktı. 

Bağımsızlıkla birlikte Cezayir, kendi ulusal posta hizmetini kurarak iletişim sektörünü kendi kimliğine göre şekillendirdi.Bugün, Cezayir’in posta sistemi hâlâ Fransız yönetimi altında kurulan altyapının izlerini taşımaktadır.FAKAT ZARF ÜZERİNDE HALA FRANSIZ PULLARI KULLANILMIŞTIR, bunun olası sonuçları ;Cezayir’in 1962 yılında bağımsızlığını kazanmasının ardından, posta sisteminde bir geçiş süreci yaşandı. Bu dönemde, bazı bölgelerde hâlâ Fransız pullarının kullanıldığı görülmektedir. Bunun birkaç nedeni olabilir.Öncelikle, bağımsızlık sürecinin tamamlanması zaman almış ve Cezayir’de yeni pulların her yerde hemen bulunması mümkün olmamıştır. Bu nedenle, bazı postaneler ellerinde kalan Fransız pullarını tüketmeye devam etmiş olabilir. Ayrıca, Fransız yönetimi altındaki bazı bölgelerde, posta işlemleri eski alışkanlıklarla yürütülmüş ve Fransız pullarının kullanımı bir süre daha devam etmiştir.Bağımsızlık sonrası Cezayir’de yaşayan Fransız toplulukları ve işletmeler de alışkanlık gereği eski pulları kullanmayı sürdürmüş olabilir. Bunun yanı sıra, mektubu gönderen kişi bilinçli ya da yanlışlıkla eski Fransız pullarını kullanmış olabilir. Koleksiyoncular veya eski pulları değerlendirmek isteyen bazı kişiler, bazen geçerliliğini yitirmiş pulları da zarflara yapıştırarak postalama yapabiliyorlardı.

                                                                        Date of use : 1962 Algeria

The sender indicated on the envelope is "A. Clossier." Unfortunately, we do not have sufficient information about this person or company. However, the envelope is dated 1962, which makes it historically significant. This period coincides with Algeria’s struggle for independence from France. During the independence process, many French businesses and individuals were forced to leave Algeria. It is possible that A. Clossier was the name of a photography studio or a person providing commercial photography services.The recipient of the envelope is a company named "REAL PHOTO." It is likely that this establishment was involved in photographic printing services, postcard production, or may have been a local photographer. Unfortunately, detailed information about either the sender or the recipient is not available today.

One of the notable features on the envelope is a stamp bearing the phrase “Par le Village Kangourou.” This mark likely refers to a social aid, solidarity, or postal campaign from the French colonial period. It can be interpreted in several different contexts:Social Aid Campaign:The word “Kangourou” (Kangaroo) is commonly associated in France with childcare, family support, and social assistance programs. Various aid campaigns were organized in mainland France and its colonies, especially for poor or orphaned children. This stamp may have been used on mail sent as part of such a campaign.Special Postal Service:During the French colonial era, special postal campaigns or marks belonging to certain institutions were sometimes employed in specific regions. The phrase “Village Kangourou” could be linked to a charitable organization, school, or orphanage.Colonial-Era Social Project:It is known that France supported certain settlements or communities as part of social development projects, especially in Algeria. “Village Kangourou” might refer to a settlement or program established within the framework of such a social initiative.Such stamps were often used on envelopes related to charitable causes or special postal services.Finally, a few remarks about the French postal system in Algeria may also be useful.

Algeria became part of a new administrative system with the French military invasion in 1830, during which a modern postal network was established. Under French rule, the postal organization was initially set up to facilitate military and official communication. However, it soon became available for civilian use, strengthening the connection between France and North Africa.As the French began establishing a postal system in Algeria, the first post offices were opened in key cities such as Algiers, Oran, and Constantine. By 1835, the local population was also allowed to use these services. The postal services of that time were organized according to European standards, with regular postal routes established between France and Algeria. Letters transported by ship from various French ports to Algeria were then distributed within the country.By 1849, postage stamps used in Algeria were supplied directly from France. During this period, French stamps were valid in Algeria, but they were postmarked with the names of the cities where the post offices were located. This postmarking system helped identify the origin of the letters. However, it was not until 1924 that Algeria began issuing its own stamps. From that year onward, special stamps bearing the inscription "Algérie" were introduced. These stamps featured designs depicting Algeria’s historical sites, cultural landmarks, natural scenery, and traditional motifs.With the increasing importance of overseas communication, postal services between France and Algeria expanded. 

Ports such as Marseille and Toulon became the primary hubs for transporting letters and packages between the two regions. As in other French colonies in North Africa, postal systems in Algeria used cancellations marked with "Afrique du Nord" (North Africa). These postmarks were applied not only to Algerian stamps but also to French stamps to validate the mail.The Algerian War of Independence, which began in 1954, severely disrupted the postal system. The National Liberation Front (FLN), in its fight against French rule, engaged in various sabotage attempts to cut off communication lines. During this period, some post offices were closed, and significant disruptions occurred in postal services. While the French army attempted to strengthen military communication channels, civilian postal services weakened considerably. With Algeria’s declaration of independence in 1962, the French postal system officially ended and was replaced by the Algerian National Postal Administration.The French postal system in Algeria was more than just a means of communication; it was an essential part of France’s colonial policies. Post offices not only facilitated the transmission of letters and official documents but also contributed to the spread of French culture and administration in Algeria. However, during the struggle for independence, the strategic importance of the postal system became evident. With independence, Algeria established its own national postal service, shaping its communication sector according to its identity.

Today, Algeria’s postal system still bears traces of the infrastructure established under French administration, but it has evolved into a distinctive system in the post-independence era.BUT FRENCH STAMPS ARE STILL USED ON THE ENVELOPE, After Algeria gained its independence in 1962, a transitional period followed in the postal system. During this time, French stamps were still in use in some areas. There are several possible reasons for this.First, the process of fully establishing independence took time, and new Algerian stamps were not immediately available everywhere. As a result, some post offices may have continued using their remaining stock of French stamps. Additionally, in certain regions previously under FrenchAncak, 1962 yılına ait bu zarf, Cezayir'in bağımsızlık dönemine denk geliyor. O dönemde birçok Fransız işletmesi ve bireyi ülkeden ayrılmak zorunda kalmıştı. A. Clossier, bir fotoğraf stüdyosu ya da ticari bir fotoğrafçılık hizmeti sağlayan biri olabilir. administration, postal operations may have continued according to old habits, prolonging the use of French stamps.French communities and businesses in Algeria after independence may have also continued using old stamps out of habit. Furthermore, the sender of the letter may have used French stamps either deliberately or by mistake. Collectors or individuals looking to repurpose old stamps sometimes affixed obsolete stamps to envelopes and mailed them.

American Photographic Publishing Co.: Early 20th Century Photo Publisher

Damga tarihi : 1953 Fransa

American Photographic Publishing Co., 20. yüzyılın başlarında Amerika Birleşik Devletleri'nde faaliyet gösteren önemli bir yayıneviydi. Fotoğrafçılık alanında uzmanlaşmış olan bu yayınevi, hem amatör hem de profesyonel fotoğrafçılara yönelik çeşitli dergiler ve kitaplar yayımlamıştır.​ 1907 yılında, American Amateur Photographer (1889-1907), Camera and Dark Room (1898-1907) ve The Photo Beacon (1889-1907) dergilerinin birleşmesiyle American Photography dergisi oluşturuldu. Bu dergi, American Photographic Publishing Co. tarafından yayımlanmış ve 1953 yılına kadar fotoğrafçılık dünyasında önemli bir kaynak olmuştur. 

Yayınevi, dergilerin yanı sıra, fotoğrafçılıkla ilgili teknik kılavuzlar, el kitapları ve diğer yayınlar da sunmuştur. Örneğin, "Photographic Amusements" adlı kitap, Walter E. Woodbury tarafından yazılmış ve yayınevi tarafından basılmıştır. American Photographic Publishing Co., fotoğrafçılığın gelişimine katkıda bulunmuş ve dönemin fotoğrafçılarına değerli kaynaklar sağlamıştır. Ancak, 20. yüzyılın ortalarına doğru faaliyetleri sona ermiştir.​

Date of use : 1953 France 

The American Photographic Publishing Co. was an important publishing house operating in the United States in the early 20th century. Specializing in photography, this publisher produced a variety of magazines and books aimed at both amateur and professional photographers.In 1907,the magazines American Amateur Photographer (1889–1907), Camera and Dark Room (1898–1907), and The Photo Beacon (1889–1907) were merged to form American Photography magazine. This magazine was published by the American Photographic Publishing Co. and remained a significant resource in the world of photography until 1953.

In addition to magazines, the publishing house also offered technical guides, manuals, and other publications related to photography. For example, the book Photographic Amusements, written by Walter E. Woodbury, was published by this company. The American Photographic Publishing Co. contributed to the advancement of photography and provided valuable resources for photographers of the time. However, its operations came to an end by the mid-20th century.

Airgraph System: WWII Revolutionary Military Mail Technology

Kullanım tarihi : 1942 İngiltere (Airgraph)

İkinci Dünya Savaşı yıllarında, dünyanın dört bir yanındaki cephelerde görev yapan askerlerle aileleri arasındaki iletişimi sağlamak son derece zorlu bir görevdi. Özellikle İngiltere ile Mısır, Hindistan gibi uzak coğrafyalar arasında mektup alışverişi, hem zaman alıyor hem de ciddi lojistik sorunlar doğuruyordu. Bu koşullar altında geliştirilen Airgraph sistemi, askeri posta hizmetlerine devrim niteliğinde bir kolaylık sundu. Airgraph, geleneksel mektup taşıma yöntemlerine kıyasla çok daha hafif ve hızlı bir çözümdü. Sistem oldukça yenilikçiydi: Önce gönderilmek istenen mektuplar özel cihazlarla mikrofilm boyutuna küçültülüyordu. Daha sonra bu film ruloları uçaklarla taşınıyor, varış noktasında ise özel baskı makineleriyle tekrar kağıda basılıyor ve nihayet alıcısına ulaştırılıyordu. Bu yöntem sayesinde bir uçağa binlerce mektup sığdırılabiliyor, hem zamandan hem de yakıttan büyük ölçüde tasarruf ediliyordu. İlk kez 1941 yılında İngiltere ile Mısır arasında uygulanmaya başlanan bu sistem, Kodak şirketiyle yapılan iş birliği sonucunda hayata geçirilmişti. Giderek yaygınlaşan kullanım alanı sayesinde, kısa sürede Hindistan, Güney Afrika ve Amerika gibi farklı bölgelerde de aktif hale geldi. Airgraph sisteminin bir başka dikkat çekici yönü ise güvenlik ve denetim mekanizmalarıydı. Tüm gönderiler sıkı bir sansür sürecinden geçirilerek onaylanıyor, içeriklerinde herhangi bir askerî sır ya da moral bozucu ifade bulunup bulunmadığı kontrol ediliyordu. 

Bu denetim sürecinin sonunda “Passed by Censor” damgası eklenerek mektupların gönderilmesine izin veriliyordu. Bu damga, günümüzde tarihî belge niteliği taşıyan Airgraph mektuplarında en çok dikkat çeken işaretlerden biridir. Bugün Airgraph mektupları, sadece savaş döneminin birer anısı değil, aynı zamanda iletişim teknolojisinin evrimini yansıtan değerli koleksiyon parçalarıdır. Gönderenin askerî rütbesi, mektubun içeriği, kullanılan sansür damgaları ve gönderim tarihleri, bu belgelerin tarihî değerini daha da artırır. Özellikle İngiliz Orta Doğu Kuvvetleri (M.E.F.), Hindistan ve Mısır gibi bölgelerden gelen örnekler nadir bulunur ve koleksiyonerler için oldukça kıymetlidir. Bu örnekte, 31 Ağustos 1942 tarihli bir mektup yer alıyor. Mektubun yazarı, İngiliz Askerî Polis Kuvvetleri’nde onbaşı rütbesi ile görev yapan L.Cpl. Walker. (H.Q. C.M.P. M.E.F. “Corps of Military Police, Middle East Forces”) yazdığı mesajda, dostlarına sağlık ve selamet dileklerini iletiyor; yazamadığı arkadaşlarından özür diliyor ve nerede olursa olsun adresinin değiştiğini bildireceğini, merak edilmemesini söylüyor. Bu sade ifadeler, savaşın ortasında dahi insani bağları koparmamaya çalışan bir insanın içtenliğini taşıyor. Belgenin üst kısmında alıcı olarak Manchester’da yaşayan Mr. J. R. Purcer’ın adresi bulunmaktadır. Ayrıca Military Airgraph Service authorised by Egyptian Postal Administration” (Askerî Airgraph Hizmeti, Mısır Posta İdaresi tarafından onaylanmıştır.) ifadesi yer almaktadır. 

Mektubun altında ise şu uyarı dikkat çekiyor: “This space should not be used” – yani “Bu alan kullanılmamalıdır.” Bu, mektubun yalnızca belirlenen bölüme yazılabileceği ve sistemin disiplinine dair bir ayrıntıydı. Airgraph mektupları, yalnızca birer iletişim aracı olmanın ötesinde; savaş döneminin teknik kısıtlamaları içinde geliştirilen yaratıcı çözümlerden biri olarak öne çıkmaktadır. Aynı zamanda insanların uzaklık, korku ve belirsizlik karşısında bağ kurma çabalarının da tanığıdır. Bugün bu tür belgeler, hem posta tarihi hem de savaş sosyolojisi açısından büyük bir öneme sahiptir. Mektubun orjinal içeriğini aşağıdan okuyabilirsiniz.

Date of use : 1942 Great Britain (Airgraph)

During the years of the Second World War, ensuring communication between soldiers serving on various fronts around the world and their families was an extremely challenging task. Especially between distant locations such as England, Egypt, and India, the exchange of letters was both time-consuming and caused serious logistical problems. In this context, the development of the Airgraph system provided a revolutionary convenience for military postal services. The Airgraph system was a much lighter and faster solution compared to traditional letter transportation methods. The system was quite innovative: First, the letters intended to be sent were reduced to the size of microfilm using special devices. These film rolls were then transported by airplanes, and upon arrival at the destination, they were reprinted onto paper using special printing machines, ultimately reaching the recipient. This method allowed thousands of letters to fit into one plane, saving both time and fuel to a great extent. First implemented in 1941 between England and Egypt, this system was brought to life through a collaboration with the Kodak company. With its expanding areas of use, it quickly became operational in other regions, including India, South Africa, and America. Another noteworthy aspect of the Airgraph system was its security and control mechanisms. All shipments went through a strict censorship process for approval, checking whether there were any military secrets or morale-damaging expressions in the content. 

Once this review was completed, the letters were stamped with the "Passed by Censor" mark, allowing them to be sent. This stamp is one of the most prominent symbols found on Airgraph letters, which today hold historical significance. Today, Airgraph letters are not only souvenirs of the wartime period but also valuable collector's items reflecting the evolution of communication technology. The sender's military rank, the letter's content, the censorship stamps used, and the dates of shipment all enhance the historical value of these documents. Especially examples from regions such as the British Middle East Forces (M.E.F.), India, and Egypt are rare and highly prized by collectors. In this example, there is a letter dated August 31, 1942. The author of the letter is L.Cpl. Walker, serving in the British Military Police Corps (H.Q. C.M.P. M.E.F. "Corps of Military Police, Middle East Forces"). 

In his message, he sends health and well wishes to his friends, apologizes to those he hasn't written to, and assures them that he will inform them of his address change wherever he is, so they shouldn't worry. These simple words carry the sincerity of a person who, even in the midst of war, is trying to maintain human connections. At the top of the document, the recipient's address, Mr. J. R. Purcer, who lives in Manchester, is listed. Additionally, the phrase "Military Airgraph Service authorised by Egyptian Postal Administration" appears. Below the letter, there is a cautionary note that reads: "This space should not be used." This was a detail regarding the discipline of the system, indicating that only the designated area could be written on. Airgraph letters are not just communication tools; they stand out as one of the creative solutions developed within the technical limitations of the war period. They are also a testament to people's efforts to stay connected amidst distance, fear, and uncertainty. Today, such documents hold great significance in both postal history and war sociology. You can read the original content of the letter below.

Photographie Lortet: A Historic Paris Studio and Photography Legacy

Damga tarihi : 1907 Fransa

Photographie Lortet, Paris'in 7. bölgesinde yer alan 55 Rue Cler adresinde faaliyet gösteren köklü bir fotoğraf stüdyosuydu. Üç nesil boyunca Lortet ailesi tarafından işletilen bu stüdyo, 19. yüzyılın ortalarından 20. yüzyılın ortalarına kadar Paris'in fotoğrafçılık sahnesinde önemli bir yere sahipti. Stüdyonun kurucusu Jean-Louis Lortet, 1819 yılında doğmuş ve 1864 yılında Rue Cler'de (o dönemdeki adıyla Rue de l'Église) kendi adını taşıyan fotoğraf stüdyosunu kurmuştur. Yaklaşık 25 yıl boyunca tek başına işlettiği bu stüdyoda, Paris’in görsel hafızasına katkıda bulunmuş ve 10 Haziran 1897’de 77 yaşında vefat etmiştir.Jean-Louis’in kardeşi Jacques-Dorothée Lortet ise ilk başta marangoz olarak çalışsa da daha sonra abisinin yanında fotoğrafçılığa yönelmiştir. 

1866 yılında doğan kızı Victorine’in doğum belgelerinde mesleği fotoğrafçı olarak geçmektedir. Ne yazık ki, Jacques-Dorothée 1873 yılında, henüz 53 yaşındayken hayatını kaybetmiştir.Aile geleneği Jean-Louis Lortet’in yeğeni ve adaşı olan bir sonraki Jean-Louis ile devam etmiştir. Başlangıçta öğretmen olan bu ikinci Jean-Louis, mesleğini bırakarak amcasının stüdyosunu devralmış ve işletmeye devam etmiştir. Daha sonra onun oğlu Jacques Lortet, 1921 ile 1923 yılları arasında askerliğini tamamladıktan sonra babasının yanında çalışmaya başlamıştır. Jacques, 1934 yılında Fransız Fotoğrafçılık ve Uygulamaları Sendikası’nda sekreter yardımcılığı görevine getirilmiştir.Photographie Lortet, sadece Paris’te değil, uluslararası alanda da tanınmıştır. 1896 yılında düzenlenen Fransa-Rusya Sergisi'nde kazandığı altın madalya, bu tanınırlığın bir göstergesidir. Dönemin Paris’inde önemli bir fotoğraf merkezi haline gelen stüdyo, özellikle portreler ve sanatsal fotoğraflar üretimiyle öne çıkmıştır.

Date of use : 1907 France

Photographie Lortet was a well-established photography studio located at 55 Rue Cler in the 7th arrondissement of Paris. Operated by the Lortet family for three generations, the studio held a significant place in the Parisian photography scene from the mid-19th century to the mid-20th century. The founder, Jean-Louis Lortet, was born in 1819 and opened his photography studio in 1864 on Rue Cler, which was known as Rue de l'Église until August 24 of that year. He ran the studio alone for nearly 25 years and made substantial contributions to the visual memory of Paris before passing away on June 10, 1897, at the age of 77.Jean-Louis's brother, Jacques-Dorothée Lortet, originally worked as a carpenter but later turned to photography under his brother’s influence.

 In the birth record of his daughter Victorine, born in 1866, his profession was listed as photographer. Sadly, Jacques-Dorothée passed away in 1873 at the age of 53.The family tradition continued with Jean-Louis Lortet’s nephew, also named Jean-Louis, who left his teaching career to take over the studio. His son, Jacques Lortet, later followed in his father’s footsteps. After completing his military service between 1921 and 1923, Jacques began working alongside his father and eventually became the assistant secretary of the French Union of Photography and Its Applications in 1934.Photographie Lortet gained recognition not only in Paris but also internationally. The studio was awarded a gold medal at the France-Russia Exhibition in 1896, marking its place on the international stage. Throughout its operation, the studio became a prominent photography center in Paris, known especially for producing portraits and artistic photographs.

Wilhelm Schneider Photography and the 1886 Staufen Guild Invitation

Damga tarihi : 1886 Almanya

Wilhelm Schneider’e (1839–1921) gönderilen bu mektup, 1886 yılında Staufen Esnaf ve Kredi Birliği tarafından düzenlenen bir toplantının davetiyesini içermektedir. Schneider, Almanya’nın Krozingen bölgesindeki fotoğrafçılığın gelişimine önemli katkılarda bulunan bir isimdir. Ehrenstetten’de doğan Schneider, 1858 yılında babası Trutpert Schneider’den fotoğrafçılık eğitimi aldı. Daha sonra kardeşi Heinrich ile birlikte Köln, Hamburg, Berlin, Breslau, St. Petersburg ve Moskova gibi şehirleri dolaşarak mesleki deneyimini geliştirdi. 1865 yılında ise kardeşiyle birlikte Krozingen’de Gebrüder Schneider adlı fotoğraf stüdyosunu kurarak başarılı bir işletme haline getirdi. Mektup, 21 Şubat 1886 Pazar günü saat 14:30’da Staufen’de, “Gasthaus zum Kreuz” adlı lokantada yapılacak olan toplantıya daveti içermektedir. Gündemde, 1885 yılına ait hesapların sunulması, genel seçimler ve çeşitli görüşmeler yer almaktadır. Tüm üyeler toplantıya katılmaya davet edilmiştir. Davetiyede, Staufen Esnaf ve Kredi Birliği’nin kayıtlı bir kooperatif olduğu belirtilmiş olup, mektup R. Brodbeck ve F. Heckle tarafından imzalanmıştır.

Date of use : 1886 Germany

This letter, addressed to Wilhelm Schneider (1839–1921), contains an invitation to a meeting organized by the Staufen Trade and Credit Association in 1886. Schneider was a significant figure in the development of photography in the Krozingen region of Germany. Born in Ehrenstetten, he received photography training from his father, Trutpert Schneider, in 1858. Later, he traveled with his brother Heinrich to cities such as Cologne, Hamburg, Berlin, Breslau, St. Petersburg, and Moscow to refine his skills. In 1865, the two brothers established a photography studio, Gebrüder Schneider, in Krozingen, successfully running the business. The letter invites Schneider to a meeting scheduled for Sunday, February 21, 1886, at 2:30 PM in Staufen, at the “Gasthaus zum Kreuz” inn. The agenda includes the presentation of the financial accounts for 1885, general elections, and discussions on various matters. All members are invited to attend. The invitation also states that the Staufen Trade and Credit Association is a registered cooperative. The letter is signed by R. Brodbeck and F. Heckle.